Zwykle to rodzic zauważa, że coś w mowie dziecka coś brzmi inaczej. Wady wymowy mogą pojawić się już u dwuletniego malucha, kiedy – na przykład – wsuwa język w trakcie wymowy głosek takich jak t, d, n, l, nie artykułuje głosek dźwięcznych lub zastępuje określoną głoskę inną (np. mówi tot zamiast kot). Innym czynnikiem, na który rodzic powinien zwrócić uwagę, jest opóźniony rozwój mowy – przypadek niemówiącego trzylatka jest alarmujący!
Niepokojące zachowania językowe trzeba zdiagnozować i skorygować jak najszybciej. Im prędzej zgłosimy się do logopedy, tym większe prawdopodobieństwo, że terapia logopedyczna będzie krótkotrwała i skuteczna.
Warto również zaznaczyć, że wady wymowy nie podlegające terapii będą w przyszłości rzutowały nie tylko na jakość wymowy, rozumienia i komunikacji z rówieśnikami, ale wpłyną na problemy z pisaniem oraz zwiększą ryzyko dysleksji w okresie szkolnym. Każdy rodzic chce, żeby jego dziecko było lubiane i żeby osiągnęło sukces, nie zaliczając po drodze problemów z komunikacją.
